Η Ισαβέλλα
Βιλλεαρδουίνου, γνωστή και ως Ιζαμπώ ή Ζαμπέα, όπως την αναφέρει το Χρονικόν
του Μορέως, (γεννήθηκε 1260/63, πέθανε στις 23 Ιανουαρίου 1312) ήταν η
μεγαλύτερη κόρη του πρίγκιπα της Αχαΐας Γουλιέλμου Β΄ Βιλλεαρδουίνου και κύριος κληρονόμος του. Από τη μεριά της
μητέρας της είχε βυζαντινή καταγωγή, μια και ήταν κόρη της Άννας Δούκαινας,
κόρη του Δεσπότη της Ηπείρου Μιχαήλ. Η ζωή της θα μπλεχτεί μέσα στα γρανάζια
της πολιτικής, οι γάμοι της θα υπαγορευτούν από τη διπλωματία, η ίδια της η
μοίρα θα ταυτιστεί με αυτήν του πριγκιπάτου της Αχαΐας.
Μετά τη μάχη του Μακρυπλαγίου που έλαβε χώρα το 1264 (ή το 1265) ανάμεσα
στο Πριγκιπάτο της Αχαΐας και τη Βυζαντινή αυτοκρατορία και την νίκη των
Φράγκων, φαίνεται να παγιώνεται η
κατάσταση στην Πελοπόννησο με τους Βυζαντινούς να κατέχουν τα τρία ισχυρά κάστρα του Μυστρά, της Μάνης
και της Μονεμβασιάς και τους Φράγκους να μη μπορούν να τα ανακαταλάβουν. Ο
αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος, βλέποντας από τη μεριά του ότι δεν μπορούσε να
καταλάβει ολόκληρη τη Πελοπόννησο, προτείνει στον πρίγκιπα Γουλιέλμο να
παντρευτεί η κόρη του Ισαβέλλα με τον διάδοχο του θρόνου της Κωνσταντινούπολης
Ανδρόνικο Παλαιολόγο. Ο γάμος αυτός θα έδινε τη δυνατότητα μελλοντικά στην
αυτοκρατορία να προσαρτήσει το πριγκιπάτο. Οι Φράγκοι προφανώς θα αρνηθούν και
ο Γουλιέλμος θα επιλέξει άλλον υψηλό γαμπρό, Φράγκο στην καταγωγή,για την κόρη
του: τον Φίλιππο της Σικελίας, γιο του Καρόλου του Ανδεγαυικού ( Ανζού), βασιλιά της
Σικελίας και της Νάπολης. Με την Συνθήκη του Viterbo παντρεύτηκε τον Φίλιππο
της Σικελίας γιό του βασιλιά της Νάπολης Καρόλου του 1ου του Ανζού με την
συμφωνία μετά τον θάνατο του πατέρα της να περάσει το δουκάτο στον σύζυγο ή τον
πεθερό της. Σε περίπτωση χηρείας οριζόταν ότι η Ισαβέλλα δε θα είχε δικαίωμα να
παντρευτεί χωρίς την άδεια του βασιλιά Καρόλου.
Ο Κάρολος, αδερφός του βασιλιά
της Γαλλίας Λουδοβίκου, είχε καταλάβει τη Σικελία και τη Νάπολη, και μέσω αυτού
του γάμου θα επιχειρούσε να ελέγξει τις λατινικές κτήσεις στην Ελλάδα. Στις 28
Μαΐου 1271 η Ισαβέλλα παντρεύτηκε τον
Φίλιππο, ο οποίος όμως λίγα χρόνια αργότερα, το 1277 θα πεθάνει πρόωρα. Η
Ισαβέλλα θα παραμείνει μόνη στη βασιλική αυλή της Νάπολης, δεσμευμένη από τον
όρο του γάμου. Το 1278 θα πεθάνει και ο πατέρας της Γουλιέλμος Βιλλεαρδουίνος, οπότε
ολόκληρο το πριγκιπάτο θα περάσει στα χέρια του βασιλιά της Σικελίας, Κάρολο.
Είναι η περίοδος που το πριγκιπάτο
της Αχαΐας, χωρίς ουσιαστικό ηγέτη θα αρχίσει να παρακμάζει, με τους κατά
τόπους βαρόνους, ελλείψει αρχηγίας, να αυθαιρετούν και το βασιλιά Κάρολο να μην
πολυενδιαφέρεται για το κρατίδιό του.
Το 1285 ο
Κάρολος πέθανε και τον διαδέχθηκε ο γιος του Κάρολος Β΄ ο Χωλός ταυτόχρονα
πραγματοποίησε και δεύτερο γάμο με τον δούκα Φλωρέντιο του Αινώ, εγγονό του
Λατίνου αυτοκράτορα Βαλδουίνου.Ο Κάρολος συναντήθηκε με το νέο ζευγάρι της
Αχαΐας και συμφώνησε σε περίπτωση που ο νέος σύζυγος της Ισαβέλλας πέθαινε
επίσης πρόωρα δεν θα προχωρούσε σε νέο γάμο χωρίς την συγκατάθεση του Καρόλου,
προκειμένου το πριγκιπάτο να είναι πάντα υπό λατινικό έλεγχο.
Η Ισαβέλλα με το νέο της σύζυγο Φλωρέντιο,
έρχονται στην Πελοπόννησο και γίνονται δεκτοί
με θετικό τρόπο από το λαό του πριγκιπάτου. Στη διάρκεια της
διακυβέρνησης του θα συμβούν σημαντικά γεγονότα που θα έχουν να κάνουν με την
αυτοκρατορία. Συγκεκριμένα οι σλαβόφωνοι της Γιάννιτσας, κοντά στην Καλαμάτα,
θα καταλάβουν την Καλαμάτα (1293) και θα υψώσουν τα βυζαντινά σύμβολα.Ο
Φλωρέντιος έκλεισε την Συνθήκη της Γλαρέντσας με τον βυζαντινό αυτοκράτορα
Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο (1290), αλλά η ειρήνη διήρκεσε ως το 1293 που οι
Βυζαντινοί κυρίευσαν την Καλαμάτα, και στην συνέχεια το κάστρο του Αγίου
Γεωργίου στην Αρκαδία (1296). Ο Φλωρέντιος επιχείρησε πολιορκία να το
ανακαταλάβει αλλά πέθανε πάνω σε αυτήν (1298).
Θα υπάρξει εμπλοκή του αυτοκράτορα
του Βυζαντίου Ανδρόνικου Παλαιολόγου. Μετά όμως
την προδοσία του στρατιωτικού διοικητή του Μυστρά Γ. Σγουρομάλλη, η πόλη θα παραδοθεί και πάλι στους Φράγκους.
Ο Σγουρομάλλης θα τιμωρηθεί, γιατί έδρασε χωρίς να υπολογίσει τις εντολές του
αυτοκράτορα, το Βυζάντιο θα χάσει την ευκαιρία να επεκτείνει την κυριαρχία του
στην περιοχή.
 |
| Ματθίλδη ( 1293-1331) |
Η Ισαβέλλα πραγματοποίησε τρίτο
γάμο με τον Φίλιππο της Σαβοίας λόρδο του Πεδεμοντίου, αυτή τη φορά χωρίς να
πάρει την επίσημη άδεια από τους Φράγκους. Ο Φίλιππος είχε επεκτατικά
σχέδια και δρούσε ανεξάρτητα από το βασίλειο της Σικελίας.Ο Φίλιππος σχεδίαζε να κατακτήσει όλη
την Λακωνία από τους Έλληνες.Ο Φίλιππος είχε επεκτατικά σχέδια και δρούσε
ανεξάρτητα από το βασίλειο της Σικελίας. Ήταν αυταρχικός κυβερνήτης βάζοντας
υπό την κηδεμονία του όλους τους βαρόνους, αλλά πιέστηκε και δέχτηκε Σύνταγμα
(1304). Οι Έλληνες όμως επαναστάτησαν ξανά λόγω των βαρύτατων φόρων.. Ο
βασιλιάς Κάρολος Β΄, μετά από μεσολάβηση του πάπα Βονιφάτιου, συναίνεσε στο
γάμο.
Ο βασιλιάς της Νάπολης Κάρολος Β΄ κάλεσε
(1306) το πριγκιπικό ζεύγος στην αυλή του και κατηγόρησε τον μεν Φίλιππο για
απιστία, την δε Ισαβέλλα ότι προχώρησε σε τρίτο γάμο χωρίς την συγκατάθεση του.
Έτσι τους στέρησε το Πριγκιπάτο της Αχαΐας που το παραχώρησε στον γιο του
Φίλιππο του Τάραντα. Η Ισαβέλλα χώρισε τον Φίλιππο και κατέφυγε στο Αινώ, στη
σημερινή Ολλανδία, όπου μέχρι τον θάνατο της (1311) προσπαθούσε να διεκδικήσει
τα δικαιώματα της στο πριγκιπάτο.
Κι ενώ θα ενισχύεται η βυζαντινή παρουσία
στην Πελοπόννησο, το πριγκιπάτο μετά την οικογένεια των Βιλλεαρδουίνων θα πάψει
να αποτελεί πόλο έλξης για τους Γάλλους. Θα το επισκέπτονται τυχοδιώκτες
Ιταλοί, που θα αναζητούν γη και εξουσία και ποτέ μέχρι την κατάλυσή του (1430)
και την ενσωμάτωσή του στα βυζαντινά εδάφη, δε θα αποκτήσει μια ισχυρή ηγεσία.
πηγή: Wikipedia
Μαρία Λάτση, μαθήτρια Β΄ Γυμνασίου, τμήμα Β1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου