Οι σχέσεις μεταξύ Φράγκων και υπηκόων

Σχέσεις Φράγκων - υπηκόων

Αν και η βαρωνία του Γερακίου ήταν από τις μικρότερες (μόνο με έξι τιμάρια), οι Φράγκοι άρχοντές της και επιτελούσαν σημαντική αποστολή μέσα στις φραγκικές κτήσεις, όπως προαναφέρθηκε (αφού βρίσκονταν εκεί για να αναχαιτίζουν κάθε επανάσταση των ανυπότακτων Τσακώνων), και δεν ήταν αποκοκομμένοι από τους υπόλοιπους Φράγκους. Ως προς τα γνωρίσματα της ζωής κατά τη βραχύχρονη διάρκεια της φραγκικής κατάκτησης, συνέβαινε και στο Γεράκι ό,τι και σε άλλα φραγκοκρατούμενα μέρη: Ο ντόπιος πληθυσμός αναγκάστηκε να συμβιώσει με τους Φράγκους και να έχει μαζί τους τις απαραίτητες καθημερινές δοσοληψίες. Οι Φράγκοι εφάρμοσαν φεουδαρχικό σύστημα, έζησαν ιπποτικά, συμπεριφέρθηκαν ως κατακτητές, έβλεπαν πάντοτε την περιοχή ως στρατιωτική αποικία ανάμεσα σε αλλογενή πληθυσμό, που δεν ήταν δυνατόν να διάκειται φιλικά απέναντί τους, αλλά τους ανεχόταν.

Αν και η ζωή στην καρδιά της βαρωνίας ήταν ζωή στρατοπέδου, δεν έλειπαν στοιχεία κοινωνικής ζωής από αυτή. Οι ιππότες, γενικά, κατάφερναν να ελέγχουν τις στρατηγικές θέσεις που κατείχαν και να είναι κύριοι της κατάστασης με μικρή στρατιωτική δύναμη. Κυρίως αυτοί διέθεταν ιππείς μισθοφόρους για τη διεξαγωγή του πολέμου, ενώ οι ίδιοι οι ευγενείς διαρκώς γυμνάζονταν , μετακινούνταν από τόπο σε τόπο, διοργάνωναν ιππικούς αγώνες και πανηγύρεις και άλλων τύπων διασκεδάσεις. Οι Έλληνες παρακολουθούσαν και εντυπωσιάζονταν από τα θεάματα. Επαφές μεταξύ αυτών και των κατακτητών ασφαλώς υπήρχαν, αγνοούμε όμως σε ποια έκταση. Ακόμη, γίνονταν πολλές επιγαμίες από την ένωση Ελληνίδων με ιππότες. Τα παιδιά που γεννιούνταν από αυτή την ένωση λέγονταν «γασμούλοι». Μάλιστα, λέγεται ότι γασμούλος ήταν και ο συγγραφέας του ελληνικού κειμένου του «Χρονικού του Μορέως», έργο που αποτελεί τη σημαντικότερη πηγή για τη φεουδαρχική οργάνωση του πριγκιπάτου της Αχαΐας.

Ο Φράγκος ηγεμόνας είχε την αξίωση οι βαρώνοι να φέρονται στους υπηκόους τους με ευγένεια, κάτι που φρόντιζε να το ελέγχει στέλνοντας απεσταλμένους. Αν η ζωή των υπηκόων κυλούσε ευχάριστα, δε μπορούμε, βέβαια, να το γνωρίζουμε. Σε κάποια  μέρη  διατηρήθηκαν Έλληνες τιμαριούχοι και, ενδεχομένως, άλλοι, από υπολογισμό ή από ανάγκη, θα συνεργάστηκαν με τους ευγενείς και θα συνήψαν μαζί τους πάσης φύσεως σχέσεις. Πάντως, οι ελληνικές κτήσεις ήταν λίγες και το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων κατοίκων εργαζόταν στην υπηρεσία των κυρίαρχων Φράγκων.
πηγή: " Ιστορία του Γερακίου", Τάσου Γριτσόπουλου